Als je blauw bent maar toch aardig wilt zijn

Tijdens de teamdag maakten we een profielentest. Ik zeg we, maar ik was die week vrij en mocht de test dus een week later inhalen. Vorig jaar hadden we dat ook al gedaan op de teamdag, maar die test had maar vier kleuren en die van dit jaar wel acht, dus we waren er in een jaar toch zo vier kleuren op vooruitgegaan. Ik bleek blauw. Blauw is overigens in beide tests hetzelfde en betekent – vrij vertaald – dat je een autist bent. Je houdt van structuur, orde en organiseren. Check, check en check. Verjaardagscadeaus, weekendjes weg, verhuisspreadsheets: ik ben je man. Of ja, vrouw dus.

Wat overigens niet betekent dat ik niet sociaal kan zijn. Ik moet er alleen soms iets harder voor werken. Ik neem je mee: de klassieke maandagochtend van de kantoormens. Collega A loopt binnen, vraagt aan collega B: ‘Hoe was <vul hier een eerder besproken activiteit in die het leven van collega B leuker, vervelender, meeslepender of moeilijker heeft gemaakt>?’. Collega B antwoordt en vraagt vervolgens: ‘En hoe ging het bij jouw <vul hier een al dan niet sportief evenement in dat uitvoerig ter sprake is gekomen tijdens het teamoverleg, de teamlunch of teampottenbakkerscursus>?’

Je schoonmoeder met een gat in haar hoofd?
Collega C zit ernaast, kauwt op een potlood en staart intens naar het beeldscherm terwijl ze bedenkt wat haar collega’s ook alweer nog meer hebben gedaan en waar ze naar kan vragen om ook geïnteresseerd over te komen, want ze ís wel geïnteresseerd, maar ze heeft zelf zo veel gedaan die afgelopen twee dagen en daarbij ook doorlopend anderen gevraagd naar hun mening, gevoelens, voorkeuren en ergernissen, dat er op dit specifieke moment niets anders in haar opkomt dan: ging er iemand trouwen, nee dat was het niet, maar het was wel iets met schoonouders en vond ze die nou wel leuk of niet of alleen haar schoonvader zeker, want de schoonmoeder was toch vooral met zichzelf bezig en de kleinkinderen en die loopt toch alleen maar te moederen of was een van de kinderen jarig en dat dan de ander laatst was gevallen en een gat in zijn hoofd had en hoe het daar dan mee zou zijn, maar dat het uiteindelijk toch allemaal wel meeviel en haar vriend er over de telefoon een veel groter gat van gemaakt had want toen ze thuiskwam was het alweer gestopt met bloeden en toen hadden ze meteen maar besloten om het speelgoed dat niemand meer gebruikt weg te doen want je breekt je nek erover en die kinderen kijken er toch niet naar om. Zoiets was het. Toch?

Ondertussen is het 10 uur en tijd voor het teamoverleg.

Ik ben collega C. Ik ben Sara en ik ben blauw. Ik hou van organiseren en structuur. Ik vind je aardig en wil vragen hoe je weekend was. Echt. Maar ik dwaal af.