Ik denk graag dat ik een special snowflake ben, maar in één groot opzicht verschil ik absoluut niet van de rest van de westerse wereld: ik ben constant online. Het eerste wat ik ’s ochtends doe als de wekker gaat, is kijken wat ik gemist heb op Twitter, Facebook en Instagram. En daarna kijk ik nog even op Nu.nl en favoriete gossipsite Oh No They Didn’t. Inmiddels zijn we een kwartier verder en wil ik nog minder graag mijn bed uit. En dan ga ik door naar werk, waar ik de hele dag bezig ben met online zijn, om vervolgens thuis te komen, de computer aan te zetten en het hele riedeltje begint weer van vooraf aan.
En opeens had ik daar genoeg van. Waar zijn de dagen die ik doorbracht zonder ook maar een keer op mijn telefoon te kijken? Waar zijn de dagen dat ik niet vol zelfhaat iedere keer Facebook opende om te zien of iemand een nieuwe foto van zijn kat heeft geüpload? Dus besloot ik offline te gaan. Voor 1 dagje. In noodgevallen ben ik gewoon bereikbaar, maar mijn internet staat uit. Als ik helemaal mijn best doe, dan betekent dat ook dat ik niet Netflix aan mag zetten. Dit wordt een drama.
9.30
Ik zet mijn mobiel aan. Eerste berichtje binnen. Sara. ‘Ik geef je tot de lunch’. Ja, thanks voor de support (ik mezelf ook, maar toch). Ik zet de wifi uit en de mobiele gegevens. Laptop gaat open. Internet uit. Alleen, ja, kut, ik wilde dus gaan bloggen vandaag, maar dat doen we in Google Docs. Online dus. Fine. Dan maar in Word. Inmiddels heb ik dus bovenstaand getypt en zijn we welgeteld 3 minuten verder. Uh, en nu?
9.35
Ik bedenk me dus nu dat ik nogal een bijzonder goede selfie gisteren had gemaakt die ik eigenlijk online wil zetten. (Ja, heel soms gebeurt dat. Sue me) Wat een kakzooi, zelfs dat kan niet. Dit is toch geen leven? Ik wil hier eigenlijk over twitteren en dan een liveblog bijhouden van de wederwaardigheden van geen internet hebben, maar zelfs dát kan dus niet.
11.39
Oké, ik moet zeggen, ik heb al meer gedaan op deze ochtend dan ik normaal in het weekend voor twaalven doe. Maar man, het kost me AL mijn wilskracht om toch niet heeeeeel even mijn internet aan te zetten om te checken of ik niks belangrijks in de wereld heb gemist. Heeft Trump al een Derde Wereldoorlog ontketend? Zijn de dijken doorgebroken? Zijn Emily Blunt en John Krasinski uit elkaar gegaan? Ik weet het niet. Ik zal het pas weten als ik het avondjournaal kijk. Hoe deden mensen dit vroeger???
13.33
Net letterlijk 5 minuten naar mijn moestuintje lopen staren. Gebeurde geen klap.
14.12
Boekenclubboek uitgelezen en begonnen aan boek 2. Ik zit me inmiddels af te vragen waarom ik dit doe, want waarom zou ik níet mijn Facebook nu doelloos checken? Maar misschien is dat juist het hele punt.
16.38
I caved. Heel eventjes maar. Internet aan om te zien of ik niets wereldschokkend op Whatsapp had gemist (het antwoord is nee, natuurlijk niet).
19.28
Ik vind dat ik het tot nu toe best goed heb gedaan. Maar om te zeggen dat ik nu ineens megaproductief was vandaag, nah. Ik was van plan te schrijven, lezen, opruimen, een hobby oppakken zoals postzegels verzamelen. 3 van de 4 dingen heb ik ook gedaan, alleen was ik er sneller klaar mee dan verwacht.
20.07
Een halfuur later en ik besloot dat het genoeg was zo. Ik ben geen beter mens geworden, heb niet eens allemaal grote openbaringen gehad. Ik heb 80% van de dag mezelf moeten inhouden om geen internet aan te zetten, gewoon, omdat het niet mocht. Een mobiele detox is echt majorly overrated. Misschien moet ik maar gewoon eens beginnen met minder Facebook checken. Zo. En nu wordt het tijd om die verdomd goede selfie maar eens te uploaden.
We Dwalen Af 