‘Oh my gosh, London, you guys are amazing. We’re singing here tonight to bring you love. We all need a lot of love right now, especially you guys here in the UK.’ Nou, dan heb je ons. Stiekem pinken we een traantje weg. Sentimenteel gedoe.
Het is zaterdagavond, half acht. In de Royal Albert Hall verschijnen ze een voor een op het podium. Deacon (‘trek anders je shirt uit, dan kunnen we je beter horen!’), Will, Avery, Gunnar en tot slot de feërieke Scarlett. De cast met de gouden strotjes van de wanstaltig kitscherige serie Nashville. Voor degenen die hier nog nooit van gehoord hebben: de serie speelt zich af in – je verwacht het niet – Nashville, Tennessee (dat is Americah y’all). Het is de meest fantastische afschuwelijke serie aller tijden. In het kort: Rayna James (zeg dat even met je meest Texaanse accent) en Juliette Barnes zijn countryzangeressen. De ene een country-instituut, de ander een soort slutty Taylor Swift. En dat wordt ons toch een partij rivaliteit! Nou. Spanning en sensatie volgt.
Maar wat vooral volgt, en wat ons helemaal naar Londen bracht, is een eindeloze stroom fantastische countrynummers. Nou zijn we allebei bepaald niet a little bit country, maar de liedjes van Nashville – gecombineerd met paillettenjurkjes, alcoholistische gitaristen en andere dramatische verhaallijnen – komen gewoon binnen. De ontluikende liefde tussen Scarlett en Gunnar – WIE HETEN ER NOU ZO – in het eerste seizoen. De ambitie van cutthroat Juliette en het falende huwelijk van Rayna en Teddy (Teddy ja, als in beer) zouden zelfs te veel zijn voor de meest doorgewinterde soaplovers, zonder de fantastische muzikale begeleiding.
Eerlijk is eerlijk, we hadden niet de allerhoogste verwachtingen. Zo goed konden ze live niet zijn, toch? Maar in de meest spontane opwelling die we ooit hebben gehad, besloten we gewoon te gaan. En Londen is altijd een goed idee. En wat een fantastisch idee it was. Helemaal toen Avery Unchained Melody begon te zingen. Rachelle viel nog net niet van het balkon af. Kijk, country is niet echt groot in Nederland en heel origineel vinden we het ook niet (beers, girls, pick-up trucks: innovatief!), maar dit was country zonder dat het country was. Volg je ons nog? Waarschijnlijk niet. Dat maakt ook helemaal niets uit. Want de medeliefhebbers van Nashville weten precies waar we het over hebben. De serie is wellicht op sterven na dood, maar Deacon (zo heet!), Will (zo heet en cute!), Avery (je huilt waarschijnlijk tijdens de seks!), Gunnar (waarom ben je ineens Draco Malfidus?) en Scarlett (Disney-prinses maar dan for real), blijven voortbestaan. En hoe.
Zouden we het nog een keer overdoen? Zouden we nog een keer huilend, lachend, dansend in de Royal Albert Hall meezingen met een sentimentele uitvoering van Heroes waardoor Bowie zelf zich omdraait in z’n graf? Een volmondig ja. Daar hoeven we niet eens over na te denken. We can steal time, just for one day.
We Dwalen Af 