In april van elk jaar sinds 1992 viert een zekere snowflake haar verjaardag. Je kunt het niet vergeten, want by god, dat laat ze niet gebeuren. Er zijn de subtiele hints, die rond Kerst al beginnen, de save-the-date een maand of twee van tevoren, de ellenlange discussies (of hoe noem je dat als iemand alleen tegen zichzelf praat) over de Jurk, de Locatie en de Gastenlijst en dan is er verdomme eindelijk de Dag. En op de Dag zijn er dan eindelijk taart, slingers en cadeautjes. Maar wat geef je iemand die alles al heeft (inclusief een existentiële crisis)? Daarop vonden wij dit jaar maar één antwoord. Geitenyoga.
Op Facebook zie je (bedankt, algoritme) geregeld filmpjes langskomen van allerlei yogavarianten, vooral gecombineerd met alcohol: bieryoga, wijnyoga en gin-en-tonicyoga bijvoorbeeld. Het zijn allemaal slappe aftreksels van de OG yogavariant die met bokjes, stro en veel meligheid gepaard gaat.
Vreemd genoeg, komt daar dus helemaal geen alchohol om de hoek kijken. Maar dat is ook in de verste verte niet nodig. Je krijgt namelijk al een natural buzz van het zien, aaien en knuffelen van de geitjes die over je heen lopen en kwijtraken en bijna tegen je aan plassen maar ja weten die geitjes veel en o mijn god de geiten overal.
Maar we lopen op zaken vooruit. Even terug naar het begin. Geitenyoga is in de basis niets meer en niets minder dan yoga-oefeningen doen in het stro, omringd door geiten(poep). Aan het begin van de les zoek je allemaal een geitje uit (dat is dan jouw geitje, JOUW geitje), die je meeneemt naar waar de yoga gaat plaatsvinden. Dan denk je nog `goh das leuk, m’n eigen geitje die zo lekker bij me blijft en dat we dan samen lekker yoga-en’. Haha. Nee. Binnen zo’n 2.3 seconden zijn ze alle kanten opgestoven, weet je niet meer welke geit de jouwe is (ze zijn ALLEMAAL WIT) en moet je dan tot overmaat van ramp ook nog je schoenen uitdoen want dan kan je zo lekker aarden met het stro (???).
Voor een echte yogi zal de les niet heel inspirerend zijn; je doet voornamelijk een aantal onderdelen uit de zonnegroet. Maar eerlijk is eerlijk, we zijn hier ook niet bepaald gekomen voor een intensieve yogales. We zijn gekomen voor de geitjes die wonderbaarlijk ineens naar je toekomen en boven op je klimmen – of in sommige gevallen lekker nestelen tegen je kont aan.
Na de les is het de bedoeling dat je jouw geit ook weer terugbrengt naar de andere bak – daarom was het jouw geit. Uit vrees om de laatst overgeblevene in de yogabak te zijn, heeft Sara een super generic geitje opgepakt en teruggebracht. Het zou het geitje kúnnen zijn geweest, maar waarschijnlijker is het dat iemand nu nog steeds roepend zijn witte geitje met nul onderscheidende kenmerken aan het zoeken is. Bonus: na de les mag je zolang je wil tussen de geiten blijven zitten. Gewoon, lekker geaard in het stro. Tegen die tijd zit je al dermate onder de pis en geitenkeutels, dat dat ook niet meer uitmaakt.
En dan, na de inspanningen (lachspieren moet je ook trainen) kun je heerlijk ontbijten met geitenkwark, geitenmelk en geitenkaas en al het moois wat geiten nog meer te bieden hebben. Met een beetje mazzel – en dat hadden we – komt op een willekeurige zondagochtend ook Arie Boomsma met z’n perfect gelukkige en wonderschone gezin langs op de boerderij. Maar zelfs het zien van zo veel oprechte liefde kan niet tippen aan een geitje dat liefkozend z’n bokkenpootje op je luchtpijp zet.
Mocht je nu zelf ook een ochtend in de geitenpoep willen staan, je kan hier een lesje boeken.
We Dwalen Af 