Wie ziet dat nou? Ja, ik dus

‘Beste netwerk, ik ben opzoek naar een schaap met vijf poten welke zich gaat richten op veranderprocessen en andere nietszeggende werkzaamheden.’ Het klopt niet, dat zie je toch wel? Nee, dat zie je dus niet. Hoe vaak ik deze fouten al niet ben tegengekomen. In mails, blogs en op Facebook natuurlijk, maar ook op Linkedin, waar ik het idee heb dat mensen nog een beetje hun best doen om als functioneel volwassene over te komen. Dus laat ik je helpen – een lesje van juf Sara.

Opzoek = op zoek
Ik snap het wel. Opzoeken schrijven we aan elkaar en op school wordt erin geramd dat we in het Nederlands – in tegenstelling tot in het Engels – alles aan elkaar schrijven, dus opzoek klinkt aannemelijk. Het is zelfs een woord, om het nog verwarrender te maken. Alleen gebruik je het hier in een andere betekenis. ‘Opzoeken is een woord dat ik regelmatig opzoek’, dat kan. ‘Ik ben opzoek’ kan niet. Maar dan ook echt niet.

Beste netwerk
Klopt niet hè. Het is hét netwerk, dus is het ‘best netwerk’, het is namelijk ook een best apparaat, restaurant of meisje – al is ‘de meisje die’ helaas al zo goed als ingeburgerd. Klinkt natuurlijk weer zeikerig, want want maakt het nou uit en wie leest dat nou. Ja, ik dus. En dan scroll ik van schrik heel snel verder en zo kom ik er nooit achter waar dat ‘beste netwerk’ van jou (taal ís ook verwarrend) je nu weer bij kon helpen.

Welke
Alleen oké aan het begin van een vraagzin, zoals wanneer je een donut aanwijst en de verkoopster weet niet of je die met spikkels of met poedersuiker wil (allebei natuurlijk). Zeker niet oké als verwijswoord. We hebben daar al prima woorden voor: die, dat, wat, dit en deze, bijvoorbeeld. Niet welke. Nooit welke. Makelaars zijn chronische welkers – ‘De badkamer, welke in 2016 gerenoveerd is…’, maar ook buiten Funda kom je ‘t om de haverklap tegen. Doe nou niet joh. Neem een donut. Welke? Allebei!

Verantwoording vs. verantwoordelijkheid
Dit zijn twee compleet (nou ja, marginaal) andere woorden. Verantwoordelijkheid neem je, verantwoording leg je af. Nu zijn we met z’n allen kneiterlui als het om taal gaat, dus kiezen voor de kortste (en makkelijkste) weg. Dus zeggen we – nou ja, júllie dan – dat iemand verantwoording moet nemen voor zijn daden, of dat er een gedeelde verantwoording ligt. Maar dat is helemaal niet zo. Neem je verantwoordelijkheid, dan schrap je verkeerd gebruik van verantwoording uit je vocabulaire.

Ondanks dat
Kees van Kooten, de messias van de Nederlandsche Taal, omschreef ‘ondanks dat’ ooit als een hobbel in de weg. Taalgevoeligen struikelen namelijk over deze onnodig ingewikkelde formulering. Het woord dat je zoekt is ‘hoewel’. Het is korter, het zijn minder woorden: er ligt kortom niets in de weg om het retepopulair te maken. En toch wordt er de godganse dag wat afge-ondanks-dat. Het is niet fout, maar het is wel lelijk. Doe niet lelijk.

Borgen
Het is geen woord. Ik heb er al eens over geschreven, maar ondanks ons astronomische bereik met deze blog kom ik het potdomme nog steeds overal tegen. Kappen nou met dat borgen. Oké? Het is nou een keer mooi geweest.