Begrijp me niet verkeerd: ik hou van Hema. Ik kan er niet binnenlopen zonder iets te kopen en overal bij ons in huis vind je hun handcrèmes, theedoeken en kandelaars – de tegenvallende verkoopcijfers komen in ieder geval niet door mij. Dat gezegd hebbende is de Meer Hema-kaart zo’n stupide en nodeloos ingewikkelde spaarkaart dat ik er direct na mijn eerste ervaring weer mee nok.
Het idee van elke spaar- of klantenkaart is om klanten aan je bedrijf te binden. Als klant geef je wat gegevens en in ruil daarvoor krijg je korting of spaar je voor leuke extra’s. Prima voorbeelden zijn de Bonuskaart en de Etos klantenkaart, of het soort waarmee je gewoon op alles 10% korting krijgt. Zo niet die van de Hema. Of nou ja, wel een beetje, maar wat je dan spaart levert vervolgens verdomd weinig op.
Eerder deze week kreeg ik een reclamemail – nee: ‘belangrijke informatie’ – waarin stond dat ik mijn gespaarde punten voor eind januari moest opmaken. Nu ben ik nogal een zwakkeling als het gaat om marketing dus ik voelde meteen een dringende urgentie om van alles te kopen. Deze spaarkaart werkt zo dat je punten spaart bij elke aankoop. Die wissel je dan op de website in voor een of meerdere vouchers – hoe meer punten, hoe waardevoller de vouchers die je kunt kiezen. Die worden op je spaarkaart geladen en als je ‘m dan bij je volgende aankoop laat scannen, krijg je als het goed is de korting. Een stuk ingewikkelder dan ‘Heeft u een bonuskaart?’ *bliep* korting, maar goed.
Ik ging kijken wat ik dan zoal kon krijgen met die punten van mij. Van alles, zo bleek, waar ik vooral geen zak aan had. Popcorn met tompoucesmaak (what the actual fuck), een minuscule toilettas of een gratis rompertje. Alsof ik na de feestdagen nog in een rompertje pas. Korting op een volgende aankoop dan maar. Ik wilde toch al nieuwe handdoeken kopen, dus een tientje korting bij besteding van 50 euro is mooi meegenomen. Daarna had ik nog wat punten over die ik in de winkel kon inruilen voor een gratis zak waxinelichtjes – in deze tijd van het jaar brand ik beduidend sneller door m’n kaarsjes heen dan door m’n calorieën…
Terug in het walhalla van Hema laad ik m’n mandje overvol met handdoeken. Omdat ik daarmee niet aan de benodigde 50 euro kom – het is ook zo lekker redelijk geprijsd allemaal – gooi ik er wat kaarsen (altijd meer kaarsen!), panty’s en ansichtkaarten bij. Door een berg van katoen en nylon baan ik me een weg naar de kassa. Ik zeg dat er nog twee vouchers klaar staan op mijn klantenkaart. Nors zegt de caissière dat ik geen korting krijg omdat de handdoeken al in de aanbieding zijn. 3 + 1 gratis, klopt. Ik geef aan dat ik deze voucher heb gekozen omdat ik handdoeken wilde kopen, waarop ze zegt dat ik dan moet wachten tot ze niet meer in de aanbieding zijn. Hè?
Nu komt 3 + 1 gratis precies op hetzelfde neer als 10 euro korting, dus per saldo ben ik net zo duur uit. Maar ik koop niet dagelijks voor 50 euro bij de Hema. Ze zegt dat de voucher gewoon op m’n klantenpas blijft staan tot de volgende aankoop. Tot eind januari dan. En alleen als ik spullen koop die niet al in de aanbieding zijn. Juist. Ik snap heel goed dat er grotere problemen zijn dan geen korting krijgen terwijl je die wel verwachtte, maar ik begrijp hierdoor wel iets beter de problemen van Hema. Met zo’n waardeloos systeem kun je beter geen klantenkaart hebben. Ik heb mijne daarom inmiddels weggegooid zodat ik mijn band met Hema kan herstellen. Elke relatie wordt weleens op de proef gesteld, zullen we maar zeggen.
Oh maar wacht: de gratis waxinelichtjes van m’n andere voucher dan? ‘Die zijn uitverkocht’. Minder.
We Dwalen Af 
Geef een reactie