Purmerend is zo erg nog niet?

We hebben in het verleden al vaak genoeg betoogd dat Purmerend het afvoerputje is van Amsterdam. (Maar in elk geval is het niet Almere, het vieze prutspul dat je vindt in het afvoerputje van Amsterdam). Maar onze wereldstad blijkt een bron van onuitputtelijke inspiratie te zijn. Dus is Purmerend eigenlijk wel zo erg als we onszelf willen laten geloven? We nemen de stad nogmaals onder de loep.

Rachelle: ‘Ik heb al 27 jaar een haat-liefdesverhouding met de stad waarin ik geboren en getogen ben. Over het algemeen is het meer haat dan liefde. Ik weet niet eens of liefde het juiste woord is. Wat is liefde eigenlijk? Hoe weet je dat iets liefde is? Kan je pas haat voelen als je ook iets liefhebt? Goed, dat is iets voor tijdens therapie. Hoe dan ook, er zijn de laatste tijd momenten dat ik Purmerend begin te waarderen voor wat het is.’

Sara: ‘Snap ik. Er is ook echt wel van alles om te waarderen. Je moet alleen soms een beetje zoeken. Als je mensen vraagt waarom ze zo fijn wonen in Purmerend, zegt de ene helft “omdat je zo in Amsterdam bent” en de andere helft blijkt het helemaal niet fijn wonen te vinden, want je mag hier niks en de winkels staan leeg en je kan nergens parkeren en vroeger was alles beter, maar tóch blijven ze hier. Dat vind ik een magisch iets. Koningen van de klaagzang, dat zijn veel Purmerenders. Maar het is net als met je broer of zus: jij mag die uitmaken voor rotte vis, maar als iemand anders er iets over zegt, moeten ze heel snel inbinden. Kom niet aan het Purmerend van de Purmerenders. Je kunt toch niet anders dan houden van zo’n stad.’

Rachelle: ‘Dat is dus wel echt zo. Want ik mag Purmerend beledigen zoveel ik wil. Maar kom je als buitenstaander aan ons stadje, dan sla ik op tilt. Met een bioscoop, drie stations en vrijwel elk weekend wel een of ander smaakmakend proef Waterland culinaire Koemarkt-wandeling is er eigenlijk best wel veel te doen. En het is zo allemaal lekker dichtbij, hè? Ervan uitgaande dat je dan een parkeerplek kan scoren, maar laten we eerlijk wezen: dat kan altijd. Al moet je wellicht dan tien meter verder lopen dan je eigenlijk had gewild. Hebben we historie? Je moet er even naar zoeken, maar we denken van wel. We hebben zelfs een museum. Wat daar te zien is, geen idee, maar vast íets.’

Sara: ‘Man, het bárst van de historie. In meer dan 600 jaar stadsrechten bouw je natuurlijk wel wat op aan geschiedenis. Toeristen vinden de stad ook steeds beter, maar niet in zulke massale aantallen als in Amsterdam. Het blijft binnen de perken: groot geworden door klein te blijven. Ik word nog altijd blij verrast als ik iemand Duits, Frans of Japans hoor praten in ons stadje. Maar laten we ook de toekomst niet uitvlakken, want Purmerend wordt de komende jaren alleen maar leuker. Dat hoop ik tenminste, want ik heb hier net voor de tweede keer een huis gekocht.’

Rachelle: ‘Dat huis kopen, dat gaat me dan weer iets te ver. Ik ben nog niet echt klaar voor zo’n grote commitment aan Purmerend. We zijn on and off, Purmerend en ik. Zie ik het een tijdje niet, is het helemaal prima. Kan ik makkelijk bedenken wat er allemaal mis mee is. En toch ga ik er dan weer naar terug. Ondanks alle gebreken. Waar ik me dan ook aan stoor als ik er weer ben. O ja, dát was wat ik zo haatte. Maar eerlijk is eerlijk: dat is steeds minder. Want Purmerend is wat het is. Meer kunnen we er niet van maken. Maar misschien hoeft dat ook helemaal niet.’

Dus Wim-Lex en Max: mochten jullie dit lezen, en denken: ‘goh, daar zou ik wel een ochtendprogramma willen doen op een waarschijnlijk druilerige aprildag.’ Wij nodigen jullie als de eerste en enige zelfbenoemde Purmerendse #influencers uit om volgend jaar onze stad te bezoeken. Met de prinsesjes dan wel.