Als je al een tijdje rondloopt op een kantoor, ben je ongetwijfeld al eens benaderd voor een benen-op-tafel-, brownbag- of shoarmasessie. De eerste keer verslik je je nog in je gemberthee, maar voor je het weet sluit je enthousiast aan omdat deze sessie (die stiekem gewoon een vergadering is maar een gezellige andere naam heeft) je even doet ontsnappen aan de sleur van alledag. Waag het overigens niet om je benen op tafel te leggen tijdens een benen-op-tafel-sessie, want dat is uitdrukkelijk niet de bedoeling. Omdat vergaderen inderdaad een rotwoord is waarvan je spontaan begint te gapen, dachten wij: welke termen kun je nou nog meer verzinnen voor zoiets inspiratieloos als een vergadering? Nou, deze dus.
1. Schandpaalsessie
Als iemand iets heel erg fout heeft gedaan, is het wel zo aardig om daarover één op één verder te praten: wat ging er mis, en hoe kan het een volgende keer anders/beter. Toch zijn er mensen die dat liever en plein public doen. Ze plannen dan iets in met een passief-agressieve naam als ‘Evaluatie vergadering gisteren’ en iedereen weet dat de shit aan is. Waarom zou je dat nog willen verhullen? Als iedereen toch al weet dat één iemand de sjaak is, kan het voor de rest juist een feestje zijn. Willem regelt popcorn en Martine neemt flessen sinas en cola mee, gezellig naar de schandpaalsessie.
2. Apenkooiassemblee
Bij een vergadering is het doorgaans niet de bedoeling dat je veel beweegt. Daar schrikken de jongens van ICT alleen maar van en je bent ook moeilijk te verstaan als je net een handstand doet terwijl je je punt maakt. Een apenkooiassemblee lijkt in eerste instantie op een gewone vergadering, maar vergis je niet: als je goed kijkt, zie je dat onder de tafel iedereen de oefeningen doet die je ook altijd in een vliegtuig moet doen bij verre reizen. Afgezette voeten als gevolg van trombose komen de productiviteit immers niet ten goede. Het gaat er soms ruig aan toe op kantoor.
3. Het sorry-superdruk-symposium
Alle betrokken partijen willen deze (over het algemeen regelmatig terugkerende) vergadering het liefst gewoon helemaal overslaan. Maar het is nu eenmaal een moetje. Waarschijnlijk opgelegd door hoger hand die “het nuttig leek om jullie met elkaar in contact te brengen” zodat “iedereen op de hoogte is van wat er precies bij elkaar speelt”. We willen helemaal niet weten wat er bij elkaar speelt. Zo’n tien minuten vóór de vergadering plaatsvindt, mailt een van de partijen “dat ze het razend druk hebben en helaas andere prioriteiten moeten stellen” en de ander antwoordt “dat het ze eigenlijk ook wel goed uitkomt om hem te verzetten!!”. En dat blijft eeuwig doorgaan, als een soort werkcirkel van het leven, tot één van de genodigden het niet langer aan kan en het hele gebeuren afblaast. Of de pijp uitgaat.
4. Zitten-en-je-bek-houden-meet-up
Soms zijn er bijeenkomsten waarbij het eigenlijk absoluut niet de bedoeling is dat je ook maar enige input levert, maar je waar je wel geacht wordt gewoon te zijn. Je hoeft niet eens echt op te letten, want er komt toch geen concrete actie uit waarmee je iets hoeft te doen. Je hoeft het alleen maar aan te horen. Of in elk geval de impressie wekken dat je het allemaal aandachtig opneemt. Misschien moet je alleen zo nu en dan bevestigend je hoofd knikken, alsof je het helemaal mee eens bent met Karen van Boekhouding dat de cijfers écht uit het rood moeten komen en dat de oplossing daarvoor minder borrels houden op de afdeling is. Als Karen klaar is met haar monoloog mag je de benauwde vergaderzaal eindelijk uit en wordt het godverdomme wel eens tijd voor die borrel.
We Dwalen Af 
Geef een reactie