We Dwalen Af gaat over – ja, wat eigenlijk precies? De dingen in het leven. Of beter gezegd de dwalingen in het leven. Van Michiel Huisman tot de Spice Girls. Van ongemakkelijk zijn tot heerlijk eten.
Met Netflix kun je alle kanten op. Nou ja, tot nu toe vooral naar de klote op je eigen bank. Maar daar kon je dan bij zitten, liggen of er apathisch/comateus bijhangen. Maar de techniek staat niet stil. Waar je eerst alleen eens per 2 uur moest bevestigen dat je nog steeds aan het kijken was (judgmental much, Netflix) kun je nu bij sommige series zelf bepalen hoe je couch potato-avontuur verder moet gaan.
Eens in de zoveel tijd moet je er even lekker tussenuit. Om te voorkomen dat je doorligplekken krijgt, bijvoorbeeld. Ouwe besjes als wij mogen dan graag voordelige treinkaartjes scoren en een dagje doorbrengen in een van de gezellige winkelsteden die ons land rijk is. We vertrekken lekker bijtijds zodat je ook niet al te laat thuis bent – het is tenslotte niet de bedoeling dat het nachtwerk wordt. Een absolute tip voor zo’n dagtripje is Zwolle. We aten en dronken ons in een hele zaterdag door de hanzestad heen.
In april van elk jaar sinds 1992 viert een zekere snowflake haar verjaardag. Je kunt het niet vergeten, want by god, dat laat ze niet gebeuren. Er zijn de subtiele hints, die rond Kerst al beginnen, de save-the-date een maand of twee van tevoren, de ellenlange discussies (of hoe noem je dat als iemand alleen tegen zichzelf praat) over de Jurk, de Locatie en de Gastenlijst en dan is er verdomme eindelijk de Dag. En op de Dag zijn er dan eindelijk taart, slingers en cadeautjes. Maar wat geef je iemand die alles al heeft (inclusief een existentiële crisis)? Daarop vonden wij dit jaar maar één antwoord. Geitenyoga.
Wat is er leuker dan bij iemand binnen kijken? Weinig, vinden Sara en Rachelle. Behalve dan vanaf je eigen bank bij iemand naar binnen kijken en de wanstaltige smaak van sommige mensen judgen met een glas wijn in je handen. En daar komt Funda om de hoek kijken. O, Funda, how we love thee. Zelfs al wil je niet verhuizen en vooral blijven zitten waar je zit (op de bank dus), is Funda afstruinen misschien wel de allerbeste hobby die je kan hebben.
In een gemiddelde week loop ik mezelf toch gauw een keer of drie voorbij. Er zijn etentjes, bootcampsessies, werkdingen, noodzakelijke Netflixbinges en andere ongein waarmee de week zich vult. En daarmee ook mijn hoofd. Na het tikken van deze zin ga ik snel afkloppen op een boomstam, maar ik ben best wel gelukkig met mijn leven. Het gaat (klop af, klop af!) best lekker momenteel. Mijn valkuil is alleen dat ik dan van alles een beetje veel wil.
Ongeveer een jaar geleden besloten het Manschap en ik om Oud & Nieuw eens anders aan te pakken. De afgelopen jaren deden we min of meer hetzelfde: vanaf een uur of negen bij iemand thuis, borrelen en spelletjes doen met de Top 2000 op de achtergrond, om 12 uur verplicht en kortstondig naar buiten met een fles bubbels in de hand en dan de kroeg in tot je niet meer weet hoe je thuis bent gekomen. Niet dit keer. We wilden op de eerste rij zitten tijdens het Nationaal Vuurwerk en ja, dat heb je nou eenmaal maar op één plek. Dus maakten we er een weldadig weekend van vol fluffy badjassen en ongedwongen wijnbars. Dit zijn de tips voor een paar dagen Rotterdam.
Lees verder “Een weekend van overdaad in Manhattan aan de Maas”
‘Oh my gosh, London, you guys are amazing. We’re singing here tonight to bring you love. We all need a lot of love right now, especially you guys here in the UK.’ Nou, dan heb je ons. Stiekem pinken we een traantje weg. Sentimenteel gedoe.
Lees verder “Nashville in concert op de meest fantastische plek op aarde”
Het zit zo. Ik ben bang voor hoogtes. Vandaar dus die hoogtevrees. Het kan erger, veel erger. Maar ik heb een tijdje geleden besloten dat die hoogtes me niet gingen tegenhouden. Haha, steek het maar ergens, hoogtes, jullie zullen me niet krijgen. Nimmer!
We willen allemaal wel eens ontsnappen. Terug naar vroeger, of je simpelweg opsluiten met een halve liter Cookie Dough of anderhalve liter grüner veltliner. Rachelle werd laatst 25 en denkt dat nu alles kut wordt (ha, dat was het daarvoor ook al!), Sara wordt dit jaar 30 en vreest met grote vrezen dat voortaan alle gesponsorde berichten op Facebook over luiers, ovulatietests en newborn photo shoots zullen gaan (ha, dat is nu ook al!). Fuck dat. Tijd voor een andere realiteit.
Ik denk graag dat ik een special snowflake ben, maar in één groot opzicht verschil ik absoluut niet van de rest van de westerse wereld: ik ben constant online. Het eerste wat ik ’s ochtends doe als de wekker gaat, is kijken wat ik gemist heb op Twitter, Facebook en Instagram. En daarna kijk ik nog even op Nu.nl en favoriete gossipsite Oh No They Didn’t. Inmiddels zijn we een kwartier verder en wil ik nog minder graag mijn bed uit. En dan ga ik door naar werk, waar ik de hele dag bezig ben met online zijn, om vervolgens thuis te komen, de computer aan te zetten en het hele riedeltje begint weer van vooraf aan.
We Dwalen Af 