Keiharde boekentips (en antitips) voor die donkere dagen

Nu de donkere dagen zijn wedergekeerd en het tijd is om kaarsjes (KAARSJES) aan te steken, je wollen deken tevoorschijn te halen én met een goed boek op de bank te zitten, hebben wij voor jullie het allerbeste en het allerslechtste van de literaire (soms-niet-zo) meesterwerken geselecteerd die Keihard Boeken de afgelopen jaren heeft gelezen. Graag gedaan.

Deze wil je lezen:

East of Eden – John Steinbeck
Prachtig, groots en meeslepend verhaal dat meerdere generaties beslaat en zich afspeelt in het landelijke Californië (Salinas) van begin twintigste eeuw. Losjes gebaseerd op Genesis is dit het verhaal van twee broers die vechten om de liefde en goedkeuring van hun vader. Tevens het eerste boek dat Oprah ooit aanraadde voor haar book club, maar laat dat je vooral niet tegenhouden.

Amerikanah – Chimamanda Ngozi Adichie
Over een Nigeriaanse vrouw die naar Amerika verhuist, daar te maken krijgt met casual en niet-zo-casual racisme en daardoor aan het denken slaat over zichzelf, haar geschiedenis en de situatie in haar thuisland. Rauw, heftig en strak geschreven. Je vliegt erdoorheen en – mocht je ook een boekenclub hebben – er is genoeg om over te praten bij de bespreking.

The Great Gatsby – F. Scott Fitzgerald
Het allereerste boek van onze boekenclub. Daarna keken we de verfilming uit 2013 (oh, Leo…) die ook zeer de moeite waard is. Over een steenrijke oorlogsveteraan in de roaring twenties die zijn dagen vult met feesten waarmee hij indruk hoopt te maken op zijn grote liefde Daisy. We zeggen het maar vast: het loopt niet goed af. Maar anders zou het ook maar saai zijn, natuurlijk.

A Handmaid’s Tale – Margaret Atwoord
In het dystopische Gilead zijn bijna alle vrouwen onvruchtbaar. De weinigen die nog zwanger kunnen worden, worden ingezet als broedmachines voor de allerrijksten. Een pijnlijk actueel verhaal in een wereld waar mannen (nou ja, in Amerika dan) denken dat ze mogen bepalen wat vrouwen met hun baarmoeder doen. Niet vrolijk, wel noodzakelijk. En retegoed geschreven. En sinds kort is er het langverwachte vervolg, The Testaments, dat meteen bij verschijning genomineerd werd voor de Man Booker Prize.

De meester en Margarita – Michail Boelgakov
Een van de vele Russen (Toergenjev, Nabokov, Tolstoj, Dostojevski) die we inmiddels gehad hebben en met stip de meest memorabele. Een bizar verhaal met allerlei magische elementen waar je alleen maar meer lagen in ontdekt terwijl je het met anderen bespreekt. Leest niet heel makkelijk weg, maar voor een Rus toch vrij toegankelijk – volgens veel Russen is dit de beste Russische roman die ooit geschreven werd.

En deze kun je overslaan…

If on a winter’s night a traveller – Italo Calvino
Over het algemeen kun je de spelregel aanhouden dat als Rachelle een boek half heeft gelezen (of het uit frustratie na 20 pagina’s door de kamer heeft gesmeten), het een boek is dat je beter kunt mijden. Ze kwam niet verder dan hoofdstuk 4. Elk hoofdstuk begint een nieuw verhaal in het bestaande verhaal en djiezus maak gewoon eens een hoofdstuk af ofzo.

De kraanvogelvrouw – Patrick Ness
Eerst dachten we nog: best lekker leesbaar. Maar toen bleek het eigenlijk een chicklitverhaal in een zeer gekunsteld literair jasje. De symboliek klotst tegen de plinten en niemand weet waarom. Toch zeer goed ontvangen. Maar niet door ons.

Scent of a woman – Giovanni Arpino
Sentimentele troep. Je kan ook gewoon de film kijken. Die is met Al Pacino en hij kreeg er zelfs een Oscar voor. Niet veel beter dan het boek, maar het kost je in ieder geval minder tijd. 

The New York Trilogy
Hou je van postmodernistische semi-autobiografische literair snobistische detectiveverhalen? Dan is The New York Trilogy van Paul Auster wél wat voor jou! Maar niet voor ons. 

Goodbye to Berlin
We zouden willen dat we je kunnen vertellen waar dit boek over gaat. Echt waar. Maar verder dan ‘Het speelt zich af in Berlijn’ en ‘Het is autobiografisch en de auteur/hoofdpersoon wordt door één personage de hele tijd “Mister Ishiewood” genoemd en dat haalde het bloed onder onze nagels vandaan” komen we niet. Dat zegt waarschijnlijk meer dan genoeg.

Disclaimer: deze lijst is zorgvuldig samengesteld door Sara en Rachelle, maar is niet noodzakelijk een weerspiegeling van de meningen van andere boekenclubleden. Daarmee bedoelen we Ruis.

 

Vrolijke jongens, die Russen

Onze boekenclub heeft me al veel gebracht de afgelopen jaren: een maandelijks excuus voor kaastengels, goede gesprekken over literaire meesterwerken en de wetenschap dat Kafka niet aan mij besteed is. Voor mijn laatste verjaardag kreeg ik van vriend en boekenclublid Ruis – hoe kan het ook anders – een boekenbon. Ik wist direct hoe ik die wilde verzilveren en kocht diezelfde middag Hans Bolands herziene vertaling van Anna Karenina. Tolstojs baksteen van ruim een kilo die ik al een tijdje wilde kopen, om te lezen maar ook om op willekeurige plekken in de woonkamer te leggen zodat ik er casually naar kon verwijzen – ‘Waar liggen de waxinelichtjes?’ ‘Daar links naast Anna Karenina!’

Lees verder “Vrolijke jongens, die Russen”

Keihard Boeken ontleedt: The Underground Railroad

Man, wat houden we als blanke boekenclubleden toch van verhalen over onderdrukte minderheden*. Maar echt. Het hele idee van literatuur is immers om onbekende werelden te ontdekken. Het Londen van Zadie Smith, het Nigeria van Chimamanda Ngozi Adichie en nu de Verenigde Staten van Colson Whitehead. Zijn roman The Underground Railroad verscheen vorig jaar en dat was natuurlijk geen toeval, dat wisten wij meteen. Een verhaal over de diepe littekens die het slavernijverleden achterlieten in de Amerikaanse samenleving, uitgebracht in een periode waarin een oranje roeptoeter precies die littekens blootlegde.

Lees verder “Keihard Boeken ontleedt: The Underground Railroad”

Keihard Boeken ontleedt: Paul Auster

De laatste paar boekenclubbijeenkomsten viel er een trend te bemerken. Een trend waar niet iedereen al te blij mee was. De laatste paar boeken gingen… allemaal… over middelbare mannen met een zeer waarschijnlijke midlifecrisis. Nu, we hebben democratische boekenkeuze, dus we kunnen hier niemand de schuld van geven. Helaas. Maar for crying out loud, konden we niet eens een boek lezen waardoor je jezelf niet uit het raam wilde gooien en waarin mannen niet zwolgen in zelfmedelijden? Grow a pair. Jeez.

Lees verder “Keihard Boeken ontleedt: Paul Auster”

Keihard Boeken ontleedt: Steppenwolf – Herman Hesse

De Keihard Boeken WhatsApp-groep:
Sara – 9 augustus, 13:04
Born to be wild gaat niet meer uit m’n hoofd 😦
(…)
Sara – 15 augustus, 09:26
FUCKING BORN TO BE WILD OP DE RADIO

‘Get your motor running…’ Steppenwolf, dat bandje van dat liedje dat dus eigenlijk z’n naam jatte van de roman van Hermann Hesse. Misschien ken je Born to be Wild wel niet, omdat je jonger dan 20 bent. Of een afkeer van gitaarmuziek hebt. Of gewoon betere smaak hebt. Maar ik ken het wel, en tijdens het lezen van het boek ging het liedje niet meer uit m’n kop. En nu weer niet.

Lees verder “Keihard Boeken ontleedt: Steppenwolf – Herman Hesse”

Boeken gaan de mensheid redden

De stupiditeit van de mensheid is goed in kaart te brengen met trends op social media. South Park maakte al eens een aflevering over bonkers internetfenomenen, en bij elke ijsemmer, Mannequin Challenge of Harlem Shake schudde ik mistroostig mijn hoofd, awareness of niet. Tot voor kort dus.

Met de hashtag (al ben ik principieel tegen hashtags op Facebook) #savetheculture nodigde iemand al haar contacten uit om mee te doen aan een enorme kettingbrief. Van boeken. Dan héb je me.

Lees verder “Boeken gaan de mensheid redden”

Keihard Boeken ontleedt: Here I am – Jonathan Safran Foer

There you are, Jonathan Safran Foer met je belachelijke lange achternaam. Jonathan (we vergeten even voor het gemak die achternamen met absurd veel klinkers) heeft onlangs een nieuw boek uitgebracht. Zijn eerste boek in welgeteld 11 jaar. Schijnbaar kan je dus genoeg verdienen met schrijven om 11 jaar lang voldoende inkomen te hebben, zolang die boeken maar worden verfilmd met Tom Hanks en Sandra Bullock. Goed om te weten. Afijn. Sara ontdekte dat onze Johnnyboy op 14 oktober in Paradiso zou verschijnen. En dus dat dat nieuwe boek zou uitkomen. Een betere reden was er niet om te gaan lezen, toch? Nee, dat vonden we unaniem ook. Wat wel of niet a first was. Hoe dan ook, 3 van ons zouden van de partij zijn in een uitverkocht Paradiso en we zouden het boek de dinsdag daarvoor uit hebben. Deal? Deal. En zo geschiedde.

Lees verder “Keihard Boeken ontleedt: Here I am – Jonathan Safran Foer”

Maak een website of blog op WordPress.com

Omhoog ↑