Een boek voor in de vriezer, als je ‘t Rachelle vraagt. Maar dan krijg je het boek niet uit. Dus we vragen het Sara. In cold blood – of In koelen bloede, voor de liefhebbers der Nederlandsche taal – is een non-fictie roman. Je leest het goed. Dat bestaat. Dit artikel bevat spoilers.
Het is het verslag van de moord en daaropvolgende rechtszaak die halverwege de jaren vijftig een klein stadje in Kansas in bedwang hield. Bij de brute moord kwam een heel gezin om het leven. Vader, moeder, zoon en dochter werden midden in de nacht afgeslacht. Er leek geen motief te zijn en ook verdachten waren dun gezaaid. Uiteindelijk bleek de laffe daad gepleegd te zijn door Perry en Dick, twee beroepscriminelen die – ten onrechte – dachten dat het gezin veel rijker was dan ze echt waren. Ze waren naar de familie gekomen op zoek naar een niet-bestaande kluis, alles liep in de soep en dus besloten ze het gezin maar van kant te maken. Tja, zou Martin Bril zeggen.
Truman Capote, een van de grootste Amerikaanse schrijvers of all time, deed verslag van de rechtszaak en onderzocht de toedracht van de moord en de motieven van de daders. Wat hij niet met feiten kon ondersteunen vulde hij zelf in. Gaandeweg bleek hij gevoelens te krijgen voor een van de daders, wat zijn verhaal natuurlijk niet objectiever maakte. Het boek blijft dan ook omstreden en veel critici vinden het label non-fictie er niet bij passen. Welk label je er ook op plakt, wij waren het eens: het is een heel fijn boek. Capote verklapt de juiste details op het juiste moment, waardoor het bijna leest als een film. Natuurlijk is er ook een film van gemaakt. Meerdere zelfs. De meest recente, de biopic Capote, dateert van 2005 en leverde Philip Seymour Hoffman een Oscar op. Niet dat ‘ie daar nou zo gelukkig van is geworden…
Wij lazen het boek in de zomer. Vervolgens bespraken we het op het terras van Roest, op vrijdagmiddag, in de volle zon, onder het genot van bier, wijn en flammkuchen. Dat maakt het allemaal wel iets minder zwaarmoedig, dus dat raden we je zeker aan. In het algemeen geldt natuurlijk sowieso: hoe deprimerender het boek, hoe hoger de omgevingstemperatuur moet zijn als je het leest. Het is een van de vele wijze lessen van Keihard Boeken.
Als je van bloed en ingewanden houdt koop je hier het boek máár je kunt ook de film kijken dan hoef je het bloed en de ingewanden niet zelf te fantaseren en Philip Seymour Hoffman – God hebbe zijn ziel – heeft een heel gek stemmetje.
We Dwalen Af 
Geef een reactie