Rachelle kookt over – Quiche met ui, spek en andere troep

Ik besloot onlangs dat het eens tijd was om iets anders te maken dan gebakken aardappeltjes/pasta/lasagne (ja, mijn eetpatroon is zeer gevarieerd). Daarom zat ik voor de verandering weer eens op Culy te browsen. Weer eens. Ik zeg dat alsof ik er dagelijks op zit te kijken op zoek naar wat voor creatief culinair brouwsel ik nu weer zal maken. Dat is niet waar. Ik kijk er hoogstens drie keer per maand op. Maar goed, onlangs was dus een van die drie keren. En toen kwam ik dit recept van Sophie Dahl tegen. Of ik Sophie Dahl leuk vind of niet is weer een heel ander verhaal, maar koken kan ze wel en ze is ook getrouwd met Jamie Cullum die 5 turven kleiner is dan zij dus ja, dat spreekt toch een beetje in haar voordeel.

Maar goed. Jullie komen hier voor het recept. De eerste poging was in orde, de tweede poging was zeer geslaagd of mijn vrienden kunnen zeer goed liegen (ik kijk naar jou, Saar).

En zoals het een echte dramatisch slechte kok betaamt, heb ik het recept ietwat aangepast in de hoop dat het niet totaal zou mislukken.

In theorie voor 4 – 6 personen, maar als je een gezonde eetlust hebt, dan deel je hem door vieren en heeft iedereen precies genoeg

• 7 à 8 plakken bladerdeeg – afhankelijk van hoe groot de bakvorm is. Sophie stelt voor dat je zelf het deeg gaat maken. Haha, we weten allebei dat we daar 1) te lui voor zijn en 2) het ook faliekant zou mislukken
• 2 uien
• 75 gram boter (ik denk dat dit er de 2e keer in zat, maar zeker weten doe ik het niet, want de weegschaal deed het niet. Ja.)
• 75 gram bloem (Sophie wil speltbloem. Ik wil een huis met een enorme bibliotheek. Je kan niet alles hebben)
• 5,7 dl halfvolle melk
• 2 eiwitten (ja, dit is een uitdaging)
• 110 gram geraspte jonge kaas (iets dat goed smelt in elk geval en je kan beter gewoon zo’n zakje kopen, dan kan je de rest nog later gebruiken)
• 250 gram baconblokjes/spekreepjes
• 1 prei
• peper en zout

Naar de supermarkt gerend en alle shit gehaald? Top, dan gaan we nu beginnen.

1. Wat ik inmiddels heb geleerd, maar de helft van de tijd niet doe, is álles van tevoren klaarmaken en snijden. Dus dat ga je nu doen. Snij de ui en prei. Haal het bladerdeeg alvast uit de vriezer en pleur het op een bord.
2. Zet de oven maar alvast aan. Gewoon voor de zekerheid. Op 210 graden. Vet ook maar alvast de taartvorm in.
3. Smelt de boter in de steelpan en roer er de bloem doorheen. Ja, we gaan weer roux maken, jongens! Gooi er steeds kleine beetjes melk bij en blijf continu roeren tot je een soort van gezellige pap hebt. Pleur de kaas er in, laat het smelten en het wordt een hete brei (haha, get it?). Klaar? Haal het van het vuur af.
4. Bak de bacon, prei en ui. Zelfs ik weet hoe dat moet, dus dat ik ga je verder ook niet uitleggen. Klaar? Haal het van het vuur en meng het met de roux. Lekker wat zout en peper ingooien. Hoeveel weet ik ook niet, maar ja, doe maar iets. Mosterdpoeder kan volgens Sophie trouwens ook, maar dat heb ik niet, dus dat is op eigen risico. Of op Sophie’s risico. Maar die zal beter weten dan ik wat ze aan het doen is, dus zo’n risico is het eigenlijk niet.
5. Nu komt the tricky part. Wat voor normale mensen niet zo moeilijk is, maar mensen zoals jij en ik, een uitdaging. Opperste concentratie is vereist. Je gaat nu de eiwitten opstijven. Dus: geen eigeel mag ook maar in de buurt komen. Ik doe dit gewoon zo voorzichtig mogelijk door het ei te breken en het eiwit eruit te laten lopen. Denk ik dat er bijna eigeel bij komt, dan pleur ik dat ei weg. Ook al zit er nog genoeg eiwit in. Dan ga je dat opstijven (jaja, net zoals… jeez). Dat doe je met een mixer. Want guess what, met een garde sta je me toch een partij hard te kloppen. Gelukt? Dan meng je het met het mengsel.
6. Bekleed de taartvorm met het bladerdeeg. Lekker dik, want iedereen ❤ bladerdeeg. Ram dat mengsel erin, strooi de overgebleven kaas eroverheen en zet het 25 – 30 minuten in de oven. Hoe weet je zeker dat hij klaar is? Tip van een persoon die daadwerkelijk kan koken, waarvoor eeuwige dank. Die tip. Maar ook dat koken. Dat weet je doordat hij een beetje drilt. Iel, vies woord. Niet té veel, mind you. En dan is hij klaar om te eten. Nou, dat viel toch best mee?