Geen weekendplannen, geen probleem

Sara en Rachelle zijn vroegbejaard. Alhoewel, is er zoveel mis met gewoon op een christelijk tijdstip naar bed willen gaan zodat je je de volgende dag níet voelt alsof je de door een vrachtwagen bent overreden? Moet je per se op hoge leeftijd zijn om met een uitgestreken gezicht te kunnen zeggen dat een van je favoriete publieke omroepen omroep MAX is? Sara en Rachelle vinden van niet. En laten we eens helemaal ophouden met het idee dat je ‘iets’ moet doen in het weekend. We doen al de hele week iets, namelijk werken. In het weekend willen we verdorie gewoon rust en met de benen omhoog. We zijn tenslotte geen achttien meer. (Niet dat Rachelle naar buiten ging op haar achttiende, maar jullie begrijpen de analogie).

Rachelle: ‘“Wat ga je doen dit weekend?” Ik weet niet wat ik erger vind. Die vraag of als iemand teenslippers midden in de winter draagt. Ze staan beide even hoog op mijn lijstje. Waarom, hoor ik je (niet) vragen? Omdat er achter die vraag zoveel meer schuilt dan zogenaamde interesse. Impliciet bedoelt men dan: “Kijk je ook zo uit naar de dagen van de week waarop je niet werkt en die je vult met een eindeloze stroom feestjes/verjaardagen/concerten/borrels zodat je niet na hoeft te denken over de zinloosheid van het leven en dat we eigenlijk leven van weekend naar weekend en alle dagen daartussen als hersenloze zombies ons naar werk begeven dat we hopelijk op z’n minst een klein beetje leuk vinden, maar nooit zo leuk dat we niet hoe dan ook afleiding moeten zoeken in de uren dat we wakker zijn?”. Goh, dat nam snel een dark twist.’

Sara: ‘Je begint weer lekker timide inderdaad. Net zoals mijn weekenden. Het valt me de laatste jaren op dat hoe meer we richting het einde van een jaar gaan, hoe voller de weekenden worden. In het begin van het jaar kan ik er dan extra van genieten om geen zak uit te voeren. Of om extra knullige dingen te doen, zoals wandelingen maken of puzzelen met opa en oma. Ik heb nooit echt een rocksterrenbestaan geleid, maar ook echt alleen de gedachte maakt me al doodop. Dat je op zatedagavond – of eigenlijk is het dan al zondagochtend – pas na middernacht naar een feestje gaat met van die veel te harde herrie en veel te dure gore wijn en veel te veel mensen. Ik pas ervoor.’

Rachelle: ‘Als we het dan toch over nachtwerk hebben: hoezo beginnen feestjes pas om 12 uur? Hartstikke leuk, zo’n zeroes-heroes-single-house-party-feestje, maar we kunnen toch ook collectief besluiten dat die gewoon om een of acht, hooguit negen, beginnen? Ik heb anders écht een discodutje nodig. En dat discodutje mondt dan meestal uit in een goede tien uur slaap. Kijk, misschien ligt dit gewoon aan mij, en voel alleen ikzelf de druk van de vraag “wat ga je doen dit weekend?” en dat ik dan moet antwoorden dat het absolute hoogtepunt het kijken is van de finale van Heel Holland Bakt. Waar ik helemaal content mee ben, maar ergens voelt het alsof ik als 26-jarige in de grote stad zou moeten antwoorden dat ik minstens 5 feestjes ga bezoeken en een concert van een of andere obscure zuid-Egyptische dj.’

Sara: ‘En met mijn 31 jaren voel ik die druk ook gelukkig wat minder. Om mij heen wordt het steeds normaler om je weekenden wandelend, klussend of lekker met een boek op de bank door te brengen. Wijsheid komt met de jaren, zo blijkt maar weer. Conclusie? Het komt er weer eens op neer dat we niet moeten doen wat wij denken dat mensen van ons verwachten, maar gewoon ons eigen plan trekken: geen plan.’